Via de luipaarden naar de walvissen!!

Wanneer gaan we nou? Hoelang duurt het nog?
De kinderen konden niet wachten..
Maar eindelijk was het dan zover. We bezochten eindelijk het national park!!
Om 4 uur s'ochtends moesten we opstaan zodat we nog voor zonsopgang in het park waren. Dat was best vroeg en van spanning kon niemand ook goed inslapen. Maar toen we eenmaal in onze jeep zaten was iedereen tevreden.
Wat een geweldige dag was het. Het park was immens groot en precies zoals je in Disney films ziet. Met lange uitgestrekte vlaktes voor de snelle dieren, mooie rotsen voor de apen, vijvers voor de krokodillen, drinkplaatsen voor de herten, mangroves voor de olifanten en ga zo maar door. We wisten wel welke dieren er in het park zaten maar het is natuurlijk maar de vraag of je ze ziet. Het principe is dat je gewoon gaat rijden met de jeep en wij hadden geluk met onze gids die heel veel wist en waardoor wij ook heel veel dieren gezien hebben. De luipaarden en beren waren het meest lastig om te spotten, maar nog voordat de zon op was hadden wij een luipaard gezien. De beren bleven helaas verstopt voor ons maar dat waren dan ook de enige dieren die we niet gezien hebben. Leuk om te zien dat zelfs onze gids helemaal opgewonden werd toen het luipaard gespot werd. Blijkbaar zeldzaam. Hij kon er ook geen genoeg van krijgen en pas nadat de zon onder ging verlieten we zeer tevreden het park. Siem vraagt sindsdien elke dag wanneer we weer gaan:-)
Vanuit Ella, waar we veel gewandeld hebben. En zelfs twee bergen beklommen, niet heel gemakkelijk, en af en toe wat gemopper. ( ook van mij) heel warm en maar klimmen, het einde niet in zicht. Maar wat een prestatie toen we bovenop stonden! Supertrots op de jongens!! ( kleine elvie lag lekker op de rug te slapen)
Toen naar Tissa, en daarna door naar Tangalle, een prachtig stukje ongerept strand.
Door naar Mirissa, wat weer een heel toeristisch strandje was, maar naar waar het schijnt een perfecte plek om walvissen te spotten. Eigenlijk waren we een klein beetje uitge-avontuurt maar zo'n kans krijg je niet vaak. Dus vertrokken we weer nog voor zonsopgang met de boot, de zee op.
Nog voordat we de haven uit waren begonnen de eersten mensen al te spugen. De zee was wild, en het was best heftig. Siem vond het vreselijk en was heel bang om zelf ook te gaan spugen. Steeds meer mensen werden zeeziek nog voordat we ver op zee waren waar de walvissen zich bevonden, ( zo'n 20 km uit de kust) wij hielden ons toen nog kranig en vonden het mooi! We hebben ook inderdaad een walvis gezien! Eentje helemaal die zwom langs onze boot, en eentje wilde alleen zijn staart laten zien. Tevens zagen we nog heel veel dolfijnen.
Toen we uiteindelijk heel lang lagen op open zee, te wachten op dolfijnen en walvissen, op de ruwe wilde zee te deinen en door de golven omhoog en omlaag meegenomen werden vond niemand het meer echt leuk. Melle werd steeds witter en op de terugweg waren we allemaal flink zeeziek. Behalve Siem en een Frans stel die voor ons zaten was de hele boot ziek! De bemanning heeft twee uur lang alleen maar zakjes lopen uitdelen...
Dat was een heftige trip, en de rest van de dag hebben we aan het zwembad doorgebracht.
Van Mirissa weer door naar Galle, een klein stadje met een oud fort om de stad heen, gebouwd door jawel de Nederlanders. Heel veel Nederlandse invloeden hier nog, straatnamen, een kerk etc. Het is een goed georganiseerd plekje, heel anders dan de rest van Sri Lanka.
We reizen nu veel met bus en tuktuk en Elvie is een slaper, zo snel als we in een bewegend voertuig zitten, dat wil zeggen, boot, bus, trein, tuktuk etc, gaat ze lekker slapen. Daardoor mist ze ook veel dingen en kan ze oprecht verontwaardigd zijn als de jongens zeggen dat ze onderweg iets gezien hebben wat zij niet gezien heeft, doordat ze sliep...
Vandaag was een mooie dag. Mijn verjaardag! Heel bijzonder om dat in Sri Lanka te vieren. Na een lekker ontbijt hebben we zelfs ergens heel chique taart kunnen eten en daarna hebben we gerelaxt aan een mooi strand. Unawatuna, Heerlijk!
Morgen vieren we de verjaardag van de kleine Elf! En gaan we ook taart eten maar ons ook weer verplaatsen.
Onze laatste week is aangebroken. Dan zit het er alweer op. Straks moeten de jongens alweer naar school. Wat een overgang zal dat zijn.
Het was een groot avontuur.
We hebben zoveel gezien. Veel dieren in en om ons heen. Altijd gekko's in onze kamer, vaak kikkers in de badkamer. Soms zelfs in de wc... Kakkerlakken, sprinkhanen, spinnen, een slang, vlinders, etc.
Misschien komt er nog een blog over onze laatste week. Misschien niet, Dat blijft een verrassing.
Veel mensen vragen waarom de foto's uitblijven. Dat vind ik zelf ook jammer. Helaas is het internet hier niet al te snel, als we al internet hebben waardoor ik het wel probeer maar het me vaak niet lukt om de foto's te uploaden.
Moeten jullie maar een keer komen kijken als we weer thuis zijn!