Phnom pen
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Jan, Lin en de kids
11 December 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Van de sterrenhemel in Sen monorom, naar de zoetwaterdolfijnen in Kratie en naar de drukte en chaos in hoofdstad Phnom pen.
Wat maken we veel mee, en wat is deze reis een avontuur!
We doen dingen die ik niet gedacht had te doen en we zitten soms in spanning, maar we gebruiken een goede dosis verstand en een hele goede dosis vertrouwen en we verleggen onze grenzen regelmatig.
Zo had ik nooit gedacht met mijn kinderen de jungle in te gaan, maar we hebben dit toch gedaan. Een tocht van 1 dag, en het was prachtig!
Dat wil zeggen, Jan is gaan lopen, met 2 gidsen en ik samen met de kinderen op de olifant. Dit was voor de jongens natuurlijk al een avontuur op zich! Wat vonden ze het leuk.
In sen monorom heeft 1 op 5 families nog een olifant voor het werk, om te helpen op het land en bij het huis.
We zijn samen diep de jungle ingegaan, en hebben dikke spinnen gezien, een bijen nest van anderhalve meter, en kwamen na een paar uur bij een waterval, waar we hebben gerust, gegeten, en gezwommen. De olifant mocht vrij rondlopen en grazen en rusten. Toen was het tijd om te gaan en moest de olifant gezocht worden. De gids zei, soms duurt dit een kwartier en soms een paar uur, onee dachten wij, maar gelukkig was de klus binnen het uur geklaard en kwam de olifant naar de waterval, waar hij in de rivier werd gewassen. Wij mochten meehelpen maar vonden dit toch wat spannend. Toen weer de tocht terug. Ik weet niet wat zwaarder was, het hiken van Jan of de hele dag op een olifant, man, wat had ik een pijn in m'n rug en kont en benen en armen. Ik was bont en blauw, en wel enigszins blij weer in het dorpje aan te komen. Maar onvergetelijk voor de jongens!
De dagen in sen monorom waren prachtig, de natuur, de verre verre uitzichten, ons huisje in the middle of nowhere, waar de wilde paarden en koeien onder onze veranda doorliepen.
Vanuit daar zijn we met de bus naar Kratie gegaan, waar we op een ochtend voor dag en dauw zijn opgestaan om met een bootje de Mekong op te gaan om daar de zoetwater dolfijnen te spotten. Die zitten alleen daar, en op een andere plek in de Mekong, die verplaatsén zich dus schijnbaar niet.
Ik had er niet zoveel van voorgesteld want hoevaak zie je nou dolfijnen, maar het was leuk. Elke paar minuten komen ze boven om adem te halen en zie je er dus wel een 1 of 2. Hoewel ik gedacht had dat de jongens dit geweldig zouden vinden, was Siem nog enigszins blij als hij er weer 1 zag, maar Melle was gewoon verveeld, en vroeg wanneer gaan we nou weer??
Ze worden verwend...
Maar het reizen doen ze fantastisch. Ze vinden het ook leuk, en klagen amper. Ze slapen overal, in de bus, in de tuktuk midden in de stad, Melle sliep zelfs op de olifant!
In Arnhem als we drie minuten moeten wachten op de bus beginnen ze al te piepen, en hier wachten ze soms een uur, en spelen samen met wat zand, een stokje of elkaar.
Ben benieuwd hoelang dat blijft hangen?
In Kratie besloten we dat het ook tijd was om Melle met een bezoekje aan de kapper te verblijden, (not! De kapper had duidelijk nog nooit iemand met krullen geknipt, ( in Azië hebben ze allen stug dik zwart haar) en begon, ondanks mijn:not so short please! als een dolle te knippen. Al zijn mooie krullen lagen in no time op de grond en het zag er niet uit, totaal ongelijk, en Jan bleef maar zeggen dit kan niet, dit kan niet, dit ziet er niet uit, maar de kapper sprak geen Engels en ging stoïcijns verder. Ik kreeg van de zenuwen de slappe lach. Het kostte 70cent maar Melle zag eruit als een ragebol. Jan wilde hem nog met de tondeuse laten kort wieken maar dat ging niet gebeuren. Nouja, Melle hoeft voorlopig niet naar de kapper:-) en heeft geen last meer van zweet in de nek....
De busrit naar Phnom pen was gewoon verschrikkelijk. We werden met 21 mensen in een busje gepropt waar mijn inziens 12 mensen in passen. Dus we zaten met onze knieën tegen de voorstoel aan en vast klem tussen 2 Cambodjanen aan weerszijden. En dan ook nog met de kinderen op schoot. De chauffeur reed gewoon zo hard en gevaarlijk, dat ik wel even gebeden heb voor veilige aankomst. Wat waren we blij toen we 5!! uur later aankwamen in Phnom pen. De hoofstad van Cambodja.
En wat waren we blij toen we ook niet veel later een slaapplekje hadden gevonden in een redelijk rustig straatje.
Phnom pen is wel even wat anders dan de andere plekjes waren we zijn geweest. Heel druk, en chaotisch, veel verkeer en getoeter.
Vandaag zijn we in de geschiedenis van cambodja gedoken met eerst een bezoek aan tuol sleng, een voormalige school die ten tijde van de rode kmer in gevangenis veranderde waar in 4 jaar tijd 17000 mensen zijn verhoord, gemarteld en vermoord. Heel grimmig en naar om daar rond te lopen. Bijna ongelofelijk dat mensen elkaar zulke vreselijke dingen kunnen aandoen. En dan ook nog landgenoten van elkaar!
Daarna zijn we naar de killing fields van Choeung ek gegaan waar de mensen naartoe werden gebracht om te worden vermoord op brute wijze.
Vreemd omdat het een mooie rustige plek is ver uit de stad, een boomgaard, maar er zo wreed werd gehandeld.
Wat ook vreemd is, dat als we weer terug gaan naar de stad, dat ondanks dat dit alles zo kort geleden is, het land toch echt aan het weder opbouwen is, en zo hard werkt aan het hebben van een bestaan, dat is: de bevolking. De regering laat het op vele fronten afweten en corruptie is hier de orde van de dag.
Het proces tegen de rode kmer leiders is nog steeds niet afgerond ondanks hulp van Europa en de VN. Geen zuivere koffie als je het mij vraagt. Een heftige dag dus!
Gelukkig hebben we een park met een speeltuin vlakbij ons guesthouse waar de jongens s'middags weer heerlijk kunnen rennen en spelen en zich uitleven.
Savonds doen we mee met de groep aerobics op het grote plein, dat is mama en Siem, Jan en Melle kijken toe.
En hoe vergaat het een ieder in de sneeuw in Nederland?
Wordt er al geschaatst? En is Sinterklaas weer richting Spanje vertrokken? Zijn alle kinderen ( en de nodige volwassenen) goed verwend??
Lieve groetjes van ons 4 tjes, en tot een volgend verslag.
Wat maken we veel mee, en wat is deze reis een avontuur!
We doen dingen die ik niet gedacht had te doen en we zitten soms in spanning, maar we gebruiken een goede dosis verstand en een hele goede dosis vertrouwen en we verleggen onze grenzen regelmatig.
Zo had ik nooit gedacht met mijn kinderen de jungle in te gaan, maar we hebben dit toch gedaan. Een tocht van 1 dag, en het was prachtig!
Dat wil zeggen, Jan is gaan lopen, met 2 gidsen en ik samen met de kinderen op de olifant. Dit was voor de jongens natuurlijk al een avontuur op zich! Wat vonden ze het leuk.
In sen monorom heeft 1 op 5 families nog een olifant voor het werk, om te helpen op het land en bij het huis.
We zijn samen diep de jungle ingegaan, en hebben dikke spinnen gezien, een bijen nest van anderhalve meter, en kwamen na een paar uur bij een waterval, waar we hebben gerust, gegeten, en gezwommen. De olifant mocht vrij rondlopen en grazen en rusten. Toen was het tijd om te gaan en moest de olifant gezocht worden. De gids zei, soms duurt dit een kwartier en soms een paar uur, onee dachten wij, maar gelukkig was de klus binnen het uur geklaard en kwam de olifant naar de waterval, waar hij in de rivier werd gewassen. Wij mochten meehelpen maar vonden dit toch wat spannend. Toen weer de tocht terug. Ik weet niet wat zwaarder was, het hiken van Jan of de hele dag op een olifant, man, wat had ik een pijn in m'n rug en kont en benen en armen. Ik was bont en blauw, en wel enigszins blij weer in het dorpje aan te komen. Maar onvergetelijk voor de jongens!
De dagen in sen monorom waren prachtig, de natuur, de verre verre uitzichten, ons huisje in the middle of nowhere, waar de wilde paarden en koeien onder onze veranda doorliepen.
Vanuit daar zijn we met de bus naar Kratie gegaan, waar we op een ochtend voor dag en dauw zijn opgestaan om met een bootje de Mekong op te gaan om daar de zoetwater dolfijnen te spotten. Die zitten alleen daar, en op een andere plek in de Mekong, die verplaatsén zich dus schijnbaar niet.
Ik had er niet zoveel van voorgesteld want hoevaak zie je nou dolfijnen, maar het was leuk. Elke paar minuten komen ze boven om adem te halen en zie je er dus wel een 1 of 2. Hoewel ik gedacht had dat de jongens dit geweldig zouden vinden, was Siem nog enigszins blij als hij er weer 1 zag, maar Melle was gewoon verveeld, en vroeg wanneer gaan we nou weer??
Ze worden verwend...
Maar het reizen doen ze fantastisch. Ze vinden het ook leuk, en klagen amper. Ze slapen overal, in de bus, in de tuktuk midden in de stad, Melle sliep zelfs op de olifant!
In Arnhem als we drie minuten moeten wachten op de bus beginnen ze al te piepen, en hier wachten ze soms een uur, en spelen samen met wat zand, een stokje of elkaar.
Ben benieuwd hoelang dat blijft hangen?
In Kratie besloten we dat het ook tijd was om Melle met een bezoekje aan de kapper te verblijden, (not! De kapper had duidelijk nog nooit iemand met krullen geknipt, ( in Azië hebben ze allen stug dik zwart haar) en begon, ondanks mijn:not so short please! als een dolle te knippen. Al zijn mooie krullen lagen in no time op de grond en het zag er niet uit, totaal ongelijk, en Jan bleef maar zeggen dit kan niet, dit kan niet, dit ziet er niet uit, maar de kapper sprak geen Engels en ging stoïcijns verder. Ik kreeg van de zenuwen de slappe lach. Het kostte 70cent maar Melle zag eruit als een ragebol. Jan wilde hem nog met de tondeuse laten kort wieken maar dat ging niet gebeuren. Nouja, Melle hoeft voorlopig niet naar de kapper:-) en heeft geen last meer van zweet in de nek....
De busrit naar Phnom pen was gewoon verschrikkelijk. We werden met 21 mensen in een busje gepropt waar mijn inziens 12 mensen in passen. Dus we zaten met onze knieën tegen de voorstoel aan en vast klem tussen 2 Cambodjanen aan weerszijden. En dan ook nog met de kinderen op schoot. De chauffeur reed gewoon zo hard en gevaarlijk, dat ik wel even gebeden heb voor veilige aankomst. Wat waren we blij toen we 5!! uur later aankwamen in Phnom pen. De hoofstad van Cambodja.
En wat waren we blij toen we ook niet veel later een slaapplekje hadden gevonden in een redelijk rustig straatje.
Phnom pen is wel even wat anders dan de andere plekjes waren we zijn geweest. Heel druk, en chaotisch, veel verkeer en getoeter.
Vandaag zijn we in de geschiedenis van cambodja gedoken met eerst een bezoek aan tuol sleng, een voormalige school die ten tijde van de rode kmer in gevangenis veranderde waar in 4 jaar tijd 17000 mensen zijn verhoord, gemarteld en vermoord. Heel grimmig en naar om daar rond te lopen. Bijna ongelofelijk dat mensen elkaar zulke vreselijke dingen kunnen aandoen. En dan ook nog landgenoten van elkaar!
Daarna zijn we naar de killing fields van Choeung ek gegaan waar de mensen naartoe werden gebracht om te worden vermoord op brute wijze.
Vreemd omdat het een mooie rustige plek is ver uit de stad, een boomgaard, maar er zo wreed werd gehandeld.
Wat ook vreemd is, dat als we weer terug gaan naar de stad, dat ondanks dat dit alles zo kort geleden is, het land toch echt aan het weder opbouwen is, en zo hard werkt aan het hebben van een bestaan, dat is: de bevolking. De regering laat het op vele fronten afweten en corruptie is hier de orde van de dag.
Het proces tegen de rode kmer leiders is nog steeds niet afgerond ondanks hulp van Europa en de VN. Geen zuivere koffie als je het mij vraagt. Een heftige dag dus!
Gelukkig hebben we een park met een speeltuin vlakbij ons guesthouse waar de jongens s'middags weer heerlijk kunnen rennen en spelen en zich uitleven.
Savonds doen we mee met de groep aerobics op het grote plein, dat is mama en Siem, Jan en Melle kijken toe.
En hoe vergaat het een ieder in de sneeuw in Nederland?
Wordt er al geschaatst? En is Sinterklaas weer richting Spanje vertrokken? Zijn alle kinderen ( en de nodige volwassenen) goed verwend??
Lieve groetjes van ons 4 tjes, en tot een volgend verslag.
-
11 December 2012 - 14:48
Lianne:
Wat is het toch heerlijk om zo je verslagen te lezen en mee te mogen reizen met jullie!
Wauw, wat maken jullie veel mee en wat onwijs gaaf allemaal!
Afgezien van de enge en grote beesten zou ik er ook wel graag een keer heen willen!
En heerlijk zeg dat jullie jongens genieten en dat allemaal goed gaat! Geweldig om op een Olifant te zitten!
Nou hier is alles goed, winter-sneeuw-glibber weekend achter de rug gehad en nu zien we overal de kerstbomen opduiken. Doen ze daar ook nog iets met kerst?!
Nou geniet maar heerlijk en ik zie uit naar jullie volgend verslag!
Lieve groetjes, Lianne -
11 December 2012 - 15:46
Marrie:
het is echt leuk om alles zo te lezen!
Dit kan je zo niet vertellen als je weer thuis bent en dan nog aan zo veel mensen....
jullie maken zoveel mee heel bijzonder allemaal!
lieve groeten van marrie -
11 December 2012 - 16:23
Monique:
Gaaf de tocht door de jungle met de olifant!
Maar ik mis wel een foto van Melle!
Geniet van jullie avonturen!
X -
11 December 2012 - 16:44
Moekie:
Jullie zijn een bevoorrecht kwartet.En wat een sprong, Jan, into the deep.
Wat een mooie momenten allemaal, geniet ervan.
Kuzzzzzzzzzzzzzzzzzz, mama -
11 December 2012 - 19:46
Eefje:
Ik heb heb zo moeten lachen om je kapper verhaal. Linda, je bent je beroep mis gelopen. Geweldig, het was geen leuke ervaring maar je schrijft het zo hunoristisch op. Knap hoor. Ik ben blij te lezen dat het goed gaat met je kinderen, en dat ze genieten. Fijne tijd nog verder. Dikke kus, Eefje. -
11 December 2012 - 20:00
Mariska:
Och wat heerlijk om je verslagen te lezen, zo levendig, zie het helemaal voor me. En wat is Melle zonder zijn engelkrullen?? Heerlijk hoor, geniet er maar goed van. Dikke X -
11 December 2012 - 20:02
Jose Cannegieter:
wat had ik dit graag gedaan met mijn kinderen
super jan en linda
lieve groeten van jose c. -
11 December 2012 - 21:24
Erna:
Hallo Lin, Jan, Siem en Melle, wat is het toch hartstikke leuk om jullie avonturen te lezen. Azie is niet mijn continent, maar door jullie verhalen lijkt het me toch wel heel mooi om eens te bezoeken. Wat vind ik het super dat de jongens het zo goed doen, die Siem als ie terug is vind ie een hond volgens mij helemaal niet eng meer ;). Veel plezier nog en tot het volgende verslag.
Dikke kussen en knuffels Erna xxx -
12 December 2012 - 11:44
Anne:
Wederom een prachtig verhaal, je schrijft het goed,Linda! Maar waar is nu de foto van Melle met z'n "mooie"kapsel? Ook emotioneel om te lezen over die geschiedenis zeg, als je daar loopt zullen er wel rillingen over je rug lopen.Super op die olifant zeg! Genietse jullie he Lfs Anne. -
12 December 2012 - 15:03
Jeannette :
Klinkt allemaal geweldig, waar gaan jullie kersteen oud&nieuw vieren?
Heel veel bekijks nog en geniet lekker!
liefs J
-
12 December 2012 - 16:09
Ammel:
Weer een verslag met veel plezier gelezen, je schrijfstijl bevalt me wel! Gezellig toch op zo'n olifantje schommelend door de jungle en in slaap vallen op zo'n grote rug! En dan voor een zacht prijsje als een schaap geschoren worden...Hier vallen de vlokken weer omlaag en genieten we van Hollandse landschappen... Klapklapzoenen van Ammel en Cees -
15 December 2012 - 11:02
Eline:
Ohhh, wat heerlijk en leuk om te lezen! Geweldig:)
Geniet er nog van!!
X Eline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
